Córka króla, władcy Górnego Nilu.( The daughter of the King, ruler of the upper Nile.)

Córka

Szukając informacji do tego postu, przez przypadek, natrafiłam na stronę objaśniającą znaczenie niektórych hieroglifów. Z nich też ułożyłam coś na kształt zdania, które widnieje w tytule. Mam nadzieje, że znawcy nie poczują się urażeni, a obrazki, które wybrałam, w rzeczywiści to oznaczają- Córka króla, władcy Górnego Nilu(😊).

Król

Z pewnością zastanawiacie się, skąd egipskie pismo obrazkowe na blogu poświęconym Szkocji? Zapewniam Was, że nie zmieniam tematyki bloga😊 i nie przeprowadzam się do kraju Faraonów i Piramid. Nie będzie to też relacja z moich wakacji w Egipcie. Nadal jestem w Szkocji (z małą przerwą na wyjazd do Polski), zwiedzam ciekawe miejsca i poznaje historie oraz legendy tego pięknego kraju.

Władca

 Górnego Nilu

Jak już się zapewne domyślacie jednej z takich legend, łączących Szkocję z Egiptem, poświęcony będzie ten post.

Zapraszam Was w podróż w zamierzchle czasy. Historię tę usłyszałam kilka miesięcy temu od Pana Ramzy- wykładowcy języka angielskiego i arabskiego w Moray College. 

Mr Nabil Ramzy jest Egipcjaninem a dokładnie Koptem (tu odsyłam do linku w Wikipedii), który od blisko dwudziestu lat mieszka w Szkocji. Jest niezwykle lubiany przez studentów jak również przez wszystkie dzieci pochodzące z różnych części świata, którym, w rejonie Moray, pomaga 'zaaklimatyzować się' w szkockiej szkole.

Pan Ramzy kocha Polskę, polski bigos i pierogi.  Nasz kraj odwiedza przynajmniej dwa razy w roku, przy okazji rożnych konferencji naukowych jak również prywatnie. Zwiedził już większość dużych miast, a w planach ma dalsze podróże. Gdy się spotykamy w college, często pyta mnie o rożne miejsca w Polsce i o związane z nimi legendy i historie. Kiedy dowiedział się, że pisze blog o Szkocji i szukam ciekawych tematów opowiedział mi legendę, która przed wiekami połączyła Egipt ze Szkocją. 

Kiedy historia ta się wydarzyła? Prawdopodobnie za czasów panowania faraona Tutenchamona, a więc około 1333-1323 r. p. n. e. ". Jak głosi legenda wybuchło wtedy w Egipcie wielkie powstanie i członkowie rodziny królewskiej zostali wygnani z Kraju. 

 Wtedy to też, z bliżej nieokreślonego egipskiego portu, wypłynęły królewskie statki. Na pokładzie jednego z nich uchodziła, ratując swoje życie, egipska Księżniczka Scota (lub jak niektóre źródła podają Scotia), córka króla, z mężem, greckim królem, liczną świtą i kosztownościami. Ratowali się oni ucieczką przed gniewem ich własnego ludu. Jak głosi legenda statek z córką króla, dopłynął do brzegów Hiszpanii. Z nieznanych powodów przybysze nie zabawili tu długo. Wyruszyli w dalszą drogę, docierając do brzegów dzisiejszej Szkocji. Tu próbowali osiąść bezpiecznie, ale po kilku latach zostali wypędzeni przez lokalny lud - Pików i osiedlili się w Irlandii, gdzie dali początek licznym radom i objęli liczne znaczące funkcje. Ich potomkowie przybyli z Irlandii do Szkocji wiele lat później, tym razem skutecznie dając odpór Piktom i tworząc tu własne królestwo i stali się Szkotami – ‘ludźmi, którzy zjednoczyli kraj’. 

Według legendy spisanej i przedstawionej światu w 1440 roku, przez szkockiego mnicha, kronikarza Waltera Bowera, lud szkocki nie stanowił mieszaniny Piktów, Szkotów i innych narodów europejskich, ale to w prostej linii  potomkowie Egipcjan, wywodzący swój rodowód bezpośrednio od córki faraona i jej męża, greckiego króla. Imię królowej brzmiało Scota - skąd pochodzi nazwa Szkocja. Grecki król był Gaythelosem - stąd gaelicki, a ich syn był znany jako Hiber - co daje nam Hibernię. 

Ten średniowieczny kronikarz nie był pierwszym, który wywodził pochodzenie swojego ludu od starożytnych. Historia sięga znacznie dalej i została nawet włączona do Deklaracji Arbroath. Dokument z 1320 roku, a dokładnie list adresowany do papieża, napisany przez szlachtę szkocką, był prośbą o jego wstawiennictwo w wojnie o niepodległość. Tekst odnosi się do "starożytnych", którzy "wędrowali z Wielkiej Scytii ... i Filarów Herkulesa ... do ich domu na zachodzie, gdzie nadal żyją dzisiaj". 

Do mitu tego sięga Ralph Ellis w swojej książce ‘Scotia, Egyptian Queen of the Scots’. Twierdzi on, że historia ta nie jest tylko legendą, a jest prawdziwa, czego ma dowodzić tekst z 300 r. p.n.e., napisany przez egipsko- greckiego historyka Maneth. 

Historyk ten twierdził, że Scotia była naprawdę Ankhesenamunem, córką Akhenatona i Nefertiti oraz żoną Tutenchamona.  Twierdził również, że Gaythelos był faraonem o imieniu Aye, który poślubił Ankhesenamuna po śmierci Tutanchamona.

Jest też w tej opowieści, jak to zwykle bywa, wiele nieścisłości i licznych wątków dodanych przez kolejne przekazujące ją sobie pokolenia. Ale takie są uroki legend, których chętnie słuchamy i które są nieodzownym elementem życia każdego narodu.

Niewielu historyków uważa, że ​​historia ta jest czymś więcej niż legendą z okresu średniowiecza, tworzoną przez naród, który jak większość średniowiecznych ludów próbował udowodnić swoje starożytne korzenie, wywodząc swoje istnienie bezpośrednio od starożytnych władców (Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego).